Το Ζάννειο Πρότυπο Λύκειο, όπως και το Τζάνειο Νοσοκομείο Πειραιά, οφείλουν το όνομά τους στον κυθήριο έμπορο Νικήτα Τζάννε (ή Τζάννη ή Ζάννη εκ παραφθοράς) (1801-1864). Πρόκειται για τυπική περίπτωση ευεργετισμού, πολύ συχνή για την εποχή και τα ήθη της. Γόνος οικογένειας όχι ιδιαίτερα πλούσιας ασχολήθηκε από πολύ μικρή ηλικία με το εμπόριο και ανήλθε οικονομικά και κοινωνικά εκμεταλλευόμενος τις ευκαιρίες που η προεπαναστατική διεθνής συγκυρία παρείχε. Γύρω στα 1815 εγκαταστάθηκε στη Σμύρνη όπου ανέπτυξε εμπορική δραστηριότητα. Εκεί ασχολήθηκε με το διαμετακομιστικό εμπόριο σιτηρών από τη Ρωσία και για ένα διάστημα δραστηριοποιήθηκε στην Αίγυπτο. Στη Σμύρνη νυμφεύτηκε με την κόρη του Γεωργίου Αλατατζή, Ελένη (Μπέλσης:2016).
Μετά το τέλος της Ελληνικής Επανάστασης και τη δημιουργία του Βασιλείου της Ελλάδος εγκαταστάθηκε το 1835 στον Πειραιά, που μόλις είχε ανακηρυχθεί δήμος του νεότευκτου κράτους. Το 1854 μετέφερε στον Πειραιά και την έδρα των εμπορικών του δραστηριοτήτων και εγκαταστάθηκε μόνιμα. Μετά τον θάνατό του άφησε διαθήκη 45.000 χρυσές δραχμές για την ανέγερση νοσοκομείου στον Πειραιά. Εκτελεστές της διαθήκης ορίστηκαν η σύζυγός του Ελένη, ο Λουκάς Ράλλης και ο Ιωάννης Δημόκας. Το Τζάνειο νοσοκομείο ιδρύθηκε το 1868 επί δημαρχίας Δ. Μουτσόπουλου (λειτουργία από το 1873 και εξής). Το Ζάννειο Ορφανοτροφείο Αρρένων Πειραιώς προήλθε από το Παιδαγωγείον Ορφανών και Απόρων Παίδων (Θεοδώρου:1999).
Η Ελένη Ζάννη μετά τον θάνατό της (1874) κληροδότησε στο Παιδαγωγείο την περιουσία της και αυτό ύστερα μετονομάστηκε τιμής ένεκεν σε Ζάννειο Ορφανοτροφείο Αρρένων Ελένης Ν. Ζάννη (1875). Εντός του οικοπέδου, που ορίζεται από τις οδούς Κολοκοτρώνη-Ευαγγελιστρίας και Φίλωνος, βρίσκονται μεταξύ άλλων το κτήριο του ορφανοτροφείου (που το 1930 επεκτάθηκε ανατολικά με την προσθήκη της πτέρυγας Ελένης και Δημητρίου Γ. Ρετσίνα), ο ναός της αγίας Βαρβάρας, το κτήριο όπου στεγάζονται σήμερα το Ζάννειο Πρότυπο Γυμνάσιο, το Ζάννειο Πρότυπο Λύκειο και το 6ο ΕΠΑΛ Πειραιά καθώς και έτερο κτήριο (το παλαιότερο) όπου στεγάζεται η Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Με τη διαθήκη της Ελένης Ζάννη, το ορφανοτροφείο-ίδρυμα ορίστηκε ως κληρονόμος και διαχειριστής των περιουσιακών της στοιχείων (Σαπουνάκη-Δρακάκη: 2005)
*****
Η ιστορία του Ζαννείου
Η ιστορία του Ζαννείου ως σχολείου είναι ταυτόχρονα η ιστορία του πρώτου εξατάξιου Πειραματικού Επαγγελματικού Γυμνασίου της Ελλάδας. Το ιστορικό πλαίσιο εντός του οποίου πραγματοποιείται η ίδρυσή του προσδιορίζεται χρονικά στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Υπακούει δηλαδή στις ιδιαίτερες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες της εποχής, καθώς και σε ευρύτερες γεωπολιτικές ανακατατάξεις αναφορικά με τις σχέσεις που αναπτύσσει η Ελλάδα με τον ξένο παράγοντα στο μεταπολεμικό και μετεμφυλιακό περιβάλλον.
Ο τύπος του νέου σχολείου που ιδρύθηκε το 1956, αρχικά ως Παραρτήματος του Γ΄ Γυμνασίου Αρρένων Πειραιά και, εν συνεχεία, ως αυτόνομης εκπαιδευτικής μονάδας, ισοδυναμούσε για την εποχή με έναν φιλόδοξο και πρωτοποριακό «πειραματισμό». Στη συγκεκριμένη ιστορική συγκυρία, αυτές οι επιλογές συμπορεύονταν με άλλες ευρύτερες ανακατατάξεις και ζυμώσεις τόσο στο ίδιο το σώμα της ελληνικής κοινωνίας όσο και στις υπό διαμόρφωση σχέσεις τής Ελλάδας με τις νικήτριες Μεγάλες Δυνάμεις του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, εν προκειμένω τη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Κατά συνέπεια το Ζάννειο βρισκόταν στο κέντρο μίας αρχόμενης ευρύτερης, όχι μόνο εκπαιδευτικής αλλά πρωτίστως οικονομικής και πολιτικής διαδικασίας, με ρίζες στο παρελθόν και όραμα για το μέλλον μίας νέας Ελλάδας, η οποία γεννιόταν από τις στάχτες του Πολέμου και του Εμφυλίου (Μπέλσης:2016).
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ΄50 ήταν έκδηλο το ενδιαφέρον των ελληνικών κυβερνήσεων για αυτά τα ζητήματα και ιδιαίτερα η πολιτική βούληση για τον σχεδιασμό μίας ολοκληρωμένης εκπαιδευτικής πρότασης αναφορικά με την πάταξη του αναλφαβητισμού και την τεχνικοοικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Αποτέλεσμα ήταν η ίδρυση της Υπηρεσίας Μελετών και Συντονισμού της Διοικήσεως Γενικής και Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως το 1955. Δύο χρόνια αργότερα, το 1957 συγκροτήθηκε από την τότε κυβέρνηση Κ. Καραμανλή Επιτροπή Παιδείας, σκοπός της οποίας ήταν να μελετήσει όλο το εκπαιδευτικό πρόβλημα της χώρας. Στο πόρισμά της διατύπωσε προτάσεις για μια ευρύτερη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία, σύμφωνα με το σκεπτικό της, αποτελούσε επείγουσα ανάγκη και πρώτη προτεραιότητα για τη χώρα. Λίγο αργότερα, το 1959, ήρθε η ίδρυση και της ΣΕΛΕΤΕ.
Ανάμεσα σε αυτά εκπαιδευτικά γεγονότα τοποθετείται η ίδρυση (1956) στον Πειραιά του Ζαννείου Προτύπου Γυμνασίου πρακτικής κατευθύνσεως. Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποπτεία και τον συντονισμό της όλης προσπάθειας είχε, από τα πρώτα βήματα του Γυμνασίου, η Τεχνική Σύμβουλος του ΥΠΕΠΘ, διευθύντρια της νεοσυσταθείσας Υπηρεσίας Μελετών, πρώτη πρόεδρος της ΣΕΛΕΤΕ και ανελλιπώς παρούσα στις τακτικές συνεδριάσεις του Ζαννείου Νίκη Δενδρινού-Αντωνακάκη (1908-1997), μία από τις σημαντικότερες πνευματικές προσωπικότητες της εποχής και ψυχή της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (ΤΕΕ) στη χώρα μας. Όπως προκύπτει από την έρευνα η ίδρυση του Ζαννείου αποτέλεσε κεντρική επιλογή της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή (Μπέλσης, 2016)
Τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα από την πειραματική λειτουργία του σχολείου θα ήταν οδηγός για τη γενικότερη χάραξη της δευτεροβάθμιας τεχνικής εκπαίδευσης στη Ελλάδα. Προς τούτο και το αμείωτο ενδιαφέρον για το σχολείο από την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Παράλληλα, από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του σχολείου, υπήρξε αμερικανικό ενδιαφέρον, επιβεβαιώνοντας τη στήριξη που προετίθετο και παρείχε η κυβέρνηση των ΗΠΑ στην όλη προσπάθεια. Κοντολογίς, το Ζάννειο αποτελούσε για την κυβέρνηση Καραμανλή ένα τολμηρό «εκπαιδευτικό πείραμα» που σχεδιάστηκε, υλοποιήθηκε και παρακολουθήθηκε στενά σε όλες του τις φάσεις με την αρωγή, υλική και επιστημονική, των ΗΠΑ. Το εκπαιδευτικό εγχείρημα της ίδρυσης ενός Πειραματικού Επαγγελματικού Γυμνασίου ήταν μία de facto πρόκληση όχι μόνο για το υπουργείο αλλά και για τον ίδιο τον Πειραιά.
Πρωτεργάτες στην προσπάθεια αυτή ήταν εκτός της Τεχνικής Συμβούλου του ΥΠΕΠΘ, ο Δ/ντης του ορφανοτροφείου Οικονόμου, ο Γυμνασιάρχης Δ. Φιλάρετος και οι πρώτοι καθηγητές του Γυμνασίου (Θ. Αλιφέρης, Κ. Βενετσάνου, Ι. Γκόφας, Ι. Κινδύνης, Αθ. Κουτρούλης, Γ. Κρητικός, Η. Πελεκίδου, Μουστόγιαννης). Την Τάξη του ΄56 αποτέλεσαν 30 ορφανά αγόρια από το Ζάννειο Ορφανοτροφείο, άλλα 3 ορφανά εκ μετεγγραφής από το Γ΄ Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιά και ένας μαθητής, επίσης εκ μετεγγραφής, από το Γυμνάσιο Μοσχάτου. Αυτά τα συνολικά 34 δωδεκάχρονα και δεκατριάχρονα παιδιά της Κατοχής (γεννημένα στο διάστημα 1942-1944), όλα γραμμένα στην Γ΄ Τάξη, ήταν οι πρώτοι μαθητές του Ζαννείου Πειραματικού Επαγγελματικού Γυμνασίου Πειραιά.
Η έναρξη των μαθημάτων έγινε την 1η Οκτωβρίου 1956 και η επίσημη τελετή των εγκαινίων του νέου σχολείου την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Έχοντας διανύσει τρεις σχολικές χρονιές (΄56-΄57, ΄57-58 και ΄58-΄59) με ενθουσιασμό αλλά και αρκετά λειτουργικά προβλήματα, από το 1959 και με τίτλο Ζάννειον Πειραματικόν Τεχνικόν Γυμνάσιον το σχολείο λειτουργεί για πρώτη φορά ως εξατάξιο. Έκτοτε δέχεται για πρώτη φορά με εξετάσεις και άρρενες μαθητές που δεν προέρχονταν αποκλειστικά από το δημοτικό σχολείο του Ορφανοτροφείου. Ακολούθως, το 1962 ξεκινάει τη λειτουργία της η Μονοτάξιος Σχολή Βοηθών Εργοδηγών, Μηχανολόγων-Ηλεκτρολόγων και το 1963 το Γυμνάσιο μετακομίζει στο νέο κτήριό του με είσοδο, όπως και σήμερα, από την οδό Κολοκοτρώνη – ένα ιστορικό σχολικό κτήριο ερβαρτιανής αρχιτεκτονικής, που αποτυπώνει την κυρίαρχη εκπαιδευτική φιλοσοφία της εποχής του.
Μετά την πρωτοποριακή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση Παπανδρέου-Παπανούτσου» (1964) το σχολείο μετατράπηκε σε τριτάξιο Πειραματικό Γυμνάσιο και τριτάξιο Πειραματικό Λύκειο και μετονομάστηκε σε Ζάννειο Πειραματικό Γυμνάσιο/Λύκειο χάνοντας από την προμετωπίδα του τον «τεχνικό» προσδιορισμό, μολονότι συνεχιζόταν η διδασκαλία των τεχνικών μαθημάτων. Παράλληλα, εξακολούθησε να λειτουργεί και η Μονοτάξια Σχολή Τεχνικών Βοηθών Εργοδηγών και Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων. Η εισαγωγή στο Γυμνάσιο και το Λύκειο γινόταν με γραπτές εξετάσεις. τον Ιούλιο, από πενταμελείς επιτροπές αποτελούμενες από καθηγητές (φιλολόγους και μαθηματικούς) του σχολείου υπό την εποπτεία του διευθυντή. Τα εξεταζόμενα μαθήματα ήταν Ελληνικά (Αρχαία και Νέα) και Μαθηματικά. Η εισαγωγή στο Λύκειο (για πρώτη φορά από τον Ιούλιο του 1965) θα γινόταν επίσης με γραπτές εισιτήριες εξετάσεις, από ειδικές πενταμελείς επιτροπές αποτελούμενες από καθηγητές της Βαρβακείου και της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής και τον διευθυντή του Ζαννείου Λυκείου. Τα εξεταζόμενα μαθήματα θα ήταν επίσης Ελληνικά (Αρχαία και Νέα) και Μαθηματικά.
Από τον Σεπτέμβριο του 1967 επανέρχεται και ο προσδιορισμός «Τεχνικόν» στο όνομα του σχολείου. Για το Ζάννειο η κατάργηση της «μεταρρύθμισης Παπανδρέου –Παπανούτσου» σήμανε την εγκατάλειψη του πρωτοποριακού για την εποχή διαχωρισμού Γυμνασίου-Λυκείου, που είχε συνολική διάρκεια ζωής μόνο δύο ετών, και την επιστροφή στο πρότερο καθεστώς του εξατάξιου Τεχνικού Γυμνασίου. Τα δύο σχολεία, μετά από ένα σύντομο μεταβατικό διάστημα λίγων μηνών, ενοποιήθηκαν ξανά διοικητικά και μετονομάστηκαν σε Ζάννειον Πειραματικόν και Τεχνικόν Γυμνάσιον. Τον τίτλο αυτό διατήρησε το σχολείο σε όλη τη διάρκεια της Επταετίας (1967-1974) ως τη Μεταπολίτευση.
Η νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1976-1977 επαναπροσδιόριζε σκοπούς, μεθόδους και τη γενικότερη φιλοσοφία της Πολιτείας μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα, όχι μόνο για την εκπαίδευση αλλά και ολόκληρη τη χώρα. Η προηγούμενη, ανολοκλήρωτη και απότομα διακοπείσα, μεταρρύθμιση του 1964 ήταν το σημείο από το οποίο εκκινούσε η νέα προσπάθεια. Από τα νομοθετήματα που ψηφίστηκαν διαπιστώνεται μεγάλη σύγκλιση με εκείνη την προσπάθεια σε βασικούς πυλώνες της μεταρρύθμισης, όπως η δομή του συστήματος (πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση), η πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η τεχνική-επαγγελματική εκπαίδευση, η καθιέρωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, η καθιέρωση της δημοτικής γλώσσας κ.ά. Η καθιέρωση εξετάσεων από το Γυμνάσιο προς το Λύκειο (ΠΔ. 503/77) με ταυτόχρονη αναβάθμιση της τεχνολογικής-επαγελματικής εκπαίδευσης είχε ως αντικειμενικό στόχο να συμβάλει στην «αποσυμφόρηση» του Λυκείου και κατ΄ επέκταση στη μείωση των εισακτέων στην τριτοβάθμια.
Από τον Σεπτέμβριο του ΄76 και εξής το Ζάννειον Πειραματικόν Τεχνικόν Σχολείον υπηρετεί την εκπαιδευτική πολιτική που χαράσσεται σε κεντρικό επίπεδο. Λειτουργεί στο ίδιο ιστορικό κτήριο, για πρώτη φορά όμως ως δύο διακριτά σχολεία (Γυμνάσιο-Λύκειο), με ξεχωριστές διευθύνσεις και Συλλόγους – μία ιστορική εκπαιδευτική ενότητα που περιλάμβανε πλέον δύο ανεξάρτητους, θεσμοθετημένους εκπαιδευτικούς κύκλους με κοινούς στόχους και ρίζες. Οι παιδαγωγικές συνεδριάσεις Γυμνασίου-Λυκείου, υπό την προεδρία του επόπτη του πειραματικού-πρότυπου σχολείου, Γενικού Επιθεωρητή και ταυτόχρονα διευθυντή του Λυκείου, παραμένουν κοινές και επιβεβαιώνουν τα παραπάνω (Μπέλσης, 2016).
Επιπλέον, στο ίδιο κτήριο θα στεγάζονταν πλέον η Δημόσια Κατωτέρα Τεχνική Σχολή Πειραιά όπως και η Μονοτάξιος Σχολή Βοηθών Εργοδηγών και Ηλεκτρολόγων-Μηχανολόγων. Από το ΄77-΄78 και εξής (ως το ΄82-΄83) η εισαγωγή των μαθητών θα γινόταν με βάση το ΠΔ 508/1977 και το άρθρο 11 (παρ. 4) η εισαγωγή των μαθητών θα γινόταν, όπως προβλεπόταν για όλα τα πρότυπα σχολεία (και όχι πειραματικά), με εισιτήριες γραπτές εξετάσεις την τελευταία εβδομάδα του Ιουνίου. Εξεταζόμενα μαθήματα την εισαγωγή στην Α΄ Γυμνασίου ήταν η Έκθεση και η Αριθμητική, ενώ για την Α΄ Λυκείου,΄Εκθεση, Αρχαία, Μαθηματικά και Φυσικά. Μαθητές, όχι αποκλειστικά, ή κατά πλειοψηφία, από το Ίδρυμα, εισάγονταν με γραπτές εισιτήριες εξετάσεις και εμπλούτιζαν το μαθητικό δυναμικό με φιλοδοξίες και νέες ποιότητες.
Έτσι, παιδιά προερχόμενα κυρίως από μικροαστικές οικογένειες και γειτονιές του Πειραιά, γόνοι ναυτικών, μικρεμπόρων, δημοσίων υπαλλήλων, μικροβιοτεχνών, επιτηδευματιών, ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας επιδίωκαν την εισαγωγή τους σε ένα «καλό σχολείο» και, ασφαλώς, την αποφοίτησή τους. Από την άλλη, διεύθυνση και διδακτικό προσωπικό είχαν πετύχει σε μεγάλο βαθμό, και παρά τα προβλήματα, να κερδίσουν την εμπιστοσύνη του πειραϊκού λαού και να καταστήσουν σύντομα το Ζάννειο εστία ποιοτικής μόρφωσης και επαγγελματικής κατάρτισης. Η εισαγωγή σε αυτό και πολύ περισσότερο η αποφοίτηση από αυτό αποτελούσαν σημαντικές ατομικές και οικογενειακές επιτυχίες, που συνόδευαν και συνοδεύουν μαθητές και αποφοίτους του Ζαννείου σε όλη τους τη ζωή.
Στο διάστημα 1981-1985 οι θεσμικές αλλαγές που προωθήθηκαν στον χώρο της εκπαίδευσης επιχείρησαν να ανταποκριθούν εν πολλοίς σε κοινωνικές προσδοκίες και ανάλογα πολιτικά οράματα. Σκοπός των νομοθετημάτων της περιόδου αυτής ήταν ο εκδημοκρατισμός και η καλλιέργεια μίας αντιαυταρχικής εκπαιδευτικής κουλτούρας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το ΠΔ 338/82 (ΦΕΚ 60Α, 19-5-1982) καθόριζε τον τρόπο εισαγωγής μαθητών Μέσης Εκπαίδευσης στα Γυμνάσια και Λύκεια των προτύπων σχολείων. Οι νέες ρυθμίσεις άλλαζαν τον τρόπο εισαγωγής στα σχολεία, που ήδη με τον Ν 309/76 (ΦΕΚ 100Α, 1976) χαρακτηρίζονταν «πρότυπα» (συμπεριλαμβανομένου και του Ζαννείου).
Η εισαγωγή σε αυτά και την Α΄ Γυμνασίου γινόταν ως το σχ. έτος 1981-΄82 με εισιτήριες εξετάσεις τον Ιούνιο στην Έκθεση και τα Μαθηματικά. Τώρα, δηλαδή από το σχ. έτος ΄82-΄83 και εξής, ορίζονταν τα εξής: «Για την εισαγωγή μαθητών στην (Α΄) τάξη Γυμνασίου των Προτύπων σχολείων (Αναβρύτων, Βαρβακείου, Ευαγγελικής Σχολής Ν. Σμύρνης, Ζαννείου Πειραματικού Τεχνικού Πειραιώς, Ιωνιδείου και Προτύπου Πατρών… ενεργείται κλήρωση….» (άρθρο 1). Ανάλογη ρύθμιση προβλεπόταν και για τα Λύκεια των προτύπων (άρθρο 2). Στο εξής το Ζάννειο θα διεπόταν από τις διατάξεις του ως άνω ΠΔ.
Περίπου τρία χρόνια αργότερα (1986) θα έχανε, όπως και τα άλλα χαρακτηρισμένα πρότυπα σχολεία του Ν 309/76, τον προσδιορισμό που κατείχε και θα «μετατρεπόταν» σε πειραματικό σχολείο (Γυμνάσιο-Λύκειο). Μάλιστα, ο Ν.1566/1985 έκανε ειδική αναφορά στο Ζάννειο: «1.Από την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού τα πρότυπα σχολεία μέσης εκπαίδευσης και το Ζάννειο πειραματικό σχολείο μετατρέπονται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, είτε σε πειραματικά σχολεία του νόμου αυτού, όποτε καθορίζονται και τα Π.Ε.Κ. στα οποία ανήκουν, είτε σε γυμνάσια και λύκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης» (άρθρο 91). Επιπλέον, πρέπει να σημειωθεί ότι ως το 1983 το σχολείο είχε γίνει μεικτό, είχε σταματήσει η διδασκαλία των τεχνολογικών μαθημάτων και οι τρόφιμοι του ορφανοτροφείου είχαν μεταφερθεί στις εγκαταστάσεις του ιδρύματος στην Εκάλη. Έκτοτε το Ζάννειο Πειραματικό Γυμνάσιο – Λύκειο θα φέρει αδιαλείπτως τον τίτλο «πειραματικό», ενώ παράλληλα με το επίσημο όνομα του σχολείου, κατά το σχ. έτος ΄81-΄82 πρωτοεμφανίζεται και η ονομασία Ζάννειος Πρότυπος Σχολή. Πρόκειται όχι για κάποια επίσημη αλλαγή του ονόματος του σχολείου αλλά για συνειδητή επιλογή της διεύθυνσης. Το Ζάννειο κατά το διάστημα 1982-1986 για την εκπαιδευτική διοίκηση και τους εποπτεύοντες φορείς αποτελούσε de facto πρότυπο σχολείο (Μπέλσης: 2016).
Συνεπώς, η ονομασία του μεταπλάθεται στο λόγο της διοίκησης και επικρατεί κατ΄ αναλογία με τα άλλα πρότυπα σχολεία (Ιωνίδειος, Βαρβάκειος, Ανάβρυτα κ.λ.π.). ΄Αλλωστε και η εισαγωγή των μαθητών σε αυτό γινόταν βάσει των διατάξειων περί προτύπων σχολείων. Από το σχ. έτος ΄82-΄83, ωστόσο, η εισαγωγή των μαθητών/τριών στην Α΄ Τάξη Γυμνασίου θα γινόταν με κλήρωση. Αυτό το καθεστώς εισαγωγής θα διατηρηθεί για περίπου 30 χρόνια, ως τη βραχύχρονη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 2011 και θα ισχύσει επίσης το διάστημα 2015-2019.
Το 2011 το Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο κατ΄ εφαρμογή του Ν 3966/2011 (ΦΕΚ 118/Α/24-5-2011) και κατόπιν αξιολόγησης μετονομάστηκε σε Ζάννειο Πρότυπο-Πειραματικό Γενικό Λύκειο Πειραιά. Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατ΄ εφαρμογή του Ν 4327/2015 (ΦΕΚ 50/Α/14-5-2015) και μετά τη διάκριση ανάμεσα σε Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία, επέστρεψε στον τίτλο που κατείχε πριν το 2011, δηλαδή Ζάννειο Πειραματικό Γενικό Λύκειο Πειραιά. Από το 2020, κατ΄ εφαρμογή του Ν 4692/2020, μετονομάστηκε σε Ζάννειο Πρότυπο Γενικό Λύκειο Πειραιά και η εισαγωγή σε αυτό γίνεται με εξετάσεις.
[Πηγή: Κωνσταντίνος Π. Μπέλσης, Ένα ιστορικό σχολείο του Πειραιά «αποκαλύπτεται – ΖΑΝΝΕΙΟ 1956-1986, εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 2016]
*****